شعری با لهجه بردسکنی بمناسبت فصل برداشت انگور

وَخِزِن بِرِم به جِه باغ انگورا رِ وا کِنِم   ***  گِلِّه هارُ کشمیشارِ از همدِگَ سوا کِنِم

وَخِزِن بِرِم که مِیما دِگه چشم برامایَن  ***  ما باید روزیمارِ از مِیما بِرِم پیدا کِنِم

مِدَنُم کِه سختَ از صبح تا نِماشُم دِ جِه باغ   ***  دِ هَوِه گرم بِرِمُ کارارِ روبه را کِنِم

ولی ای روزا همش لطفِ خدایَه به ماها   ***   ما باید صبر کِنِم و کارِ خدا رِ نگاه کِنِم

مینِ ای باغا ، خودش بهشتِ مایَه دِ زِمین   ***   چه قِشنگَ دِ جِه باغاهُم خدا خدا کِنِم 

فصلِ انگور وا کُنی فصلِ بهارهَ بِرِ ما   ***   وَ خِزِن بِرِم بِه جِه باغ انگورا رِ وا کِنِم .